Uit de praktijk
Ik zit al jaren met mezelf in de knoop, kan jij me helpen…
Vanmiddag kwam de vrouw met deze vraag voor het eerst bij me. Open en onbevangen ging ze de coach sessie in. Ze gaf zelf aan dat ze last heeft van onrust van anderen. Dat heeft ze als eerste los mogen laten door dit aan het papier te geven. IJverig werd er met rood gekrast. Dit gaf haar gelijk ruimte. Vervolgens gingen we aan de slag met alle losse draadjes in haar hoofd. Ze besloot ze radicaal af te knippen en ook die werden op papier gezet. Nu was ook haar hoofd wat rustiger. We zijn verder gegaan aan de gevoelens van andere oppakken. Hoe kon ze zichzelf daartegen beschermen. Het rood kreeg een witte laag, de kleur van hoop gaf ze aan. En weer ervaarde ze in haar lichaam kleine veranderingen. Ze voelde geluk borrelen, dat werd op de tekening kracht bij gezet door de gele kronkels. Volgens haar nog wat weinig maar voor nu genoeg. Het borrelende mocht naar buiten gebracht worden, voorzichtige roze lijnen werden neergezet. Dan op een andere manier geprobeerd. Hoe klonk dat borrelen dan…Dat was eng. Ja, ze hoorde het geluid in haar hoofd, uitspreken ging net te ver. En dan zei ze ineens ” ting ting”. Zo klonk het borrelen, als van een Chinese gong. De gong werd toegevoegd aan de tekening, klein en in een hoekje. Eigenlijk bedoelde ze een grootte gong, dus mocht hij ook groter op de tekening. Hij klonk ook gelijk anders in haar hoofd. Het geluk wat ze voelde en het wit van de hoop heb ik omschreven voor haar als haar eigen licht en zelfliefde. Ze mocht dat zien als een vlam die ze zelf kan beïnvloeden. We hebben geoefend met haar vlam hoger te zetten. De ervaring ging door haar hele lichaam. Als positieve afsluiting heeft ze haar vlam vorm gegeven. De vlam zelf was wit, zei ze. Met een paarse rand en wat blauw. Ik mocht het omschrijven als wit van hoop, paars van het universum en blauw van het goddelijke. Als laatste koos ze een tekst. Ze vond hem erg toepasselijk. Ik heb haar nog mee gegeven dat de laatste 2 zinnen ook voor haar gelden. Eerst voor jezelf zorgen, met liefde, aandacht en vriendschap. Dan pas voor de ander. Ze was dankbaar voor alles wat er in deze sessie was gebeurd
Vanmiddag kwam ze binnen met veel onrust in haar hoofd.
Voordat ze een heel verhaal kon vertellen over die onrust heb ik haar de onrust er uit laten tekenen. Het werd echt krassen met zwart. Dit bracht verlichting en rust in haar. Dan mocht ze gaan kleien. Een voorwerp wat haar zou herinneren aan de rust die ze momenteel ervaarde. Het kleien ging geheel vanzelf. De vragen die ik aan de hand van haar voorwerp stelde brachten haar terug in haar hoofd en de onrust. Tijd voor een andere aanpak. Door een geleide meditatie heb ik haar laten kennis maken van de bron van licht en warmte. De universele bron waaruit ze zich mag opvullen. En ook de bron van warmte en licht in haar zelf. Dat ze zelf de bron in haar harder en zachter kan zetten. Ze heeft ervaren dat moeheid haar bron laat verkleinen en dat ze zelf in staat is om haar bron dan weer groter te maken. En toen kwam haar duiveltje in haar oor fluisteren: denk je echt dat het zo simpel is. Dat jij dat zou kunnen….Dus was het tijd om haar duiveltje aandacht te geven. Hij bleek een kleine groene vlek te zijn. Wat haar betreft mocht het duiveltje nog wat kleiner en lichter van kleur worden. Daarom hebben we aandacht aan haar duiveltje geschonken. We hebben het duiveltje bedankt voor zijn bijdrage in haar leven en hem een plek achter in haar bus gegeven. Als laatste mocht ze, op gevoel, een tekst uitzoeken. Ze vond het een mooie tekst. Wel kreeg ze last rond haar maagstreek, haar aandacht bleef gefocust op “ongeluk”. Met hulp van de Clearing Statement van Access Consciousness hebben we de lading van dat woord kunnen halen. Nu kon ze genieten van het “geluk wat overal zit”
Ik wil iets creatiefs doen….
